უსახლ–კარო სიყვარული

არ ვიცოდი სიყვარულს რომ არ ჰქონია სახლ–კარი,

ქუჩა–ქუჩა დაეძებს თავშესაფარს საწყალი,

დღედა–ღამ იმას ფიქრობს  სად ნახოს შესაფარი,

რომელ გულს მიაშუროს, რომელ გულს ჰკრას ისარი,

ხან ქალაქს მიაშურებს ხან, სოფლებსაც მოივლის,

პირველივეს თუ ვერა, მეორესაც თუ ვერა, მესამესაც თუ ვერა,

მეცხრეს მაინც განგმირავს ჯადოსნური ისარით

და მაშინვე მიხვდება მისი სახლიც ის არის.

მაგრამ ვაი იმას ვინც ისარს მკერდში გაიყრის

ამ ქვეყნიურ სინდისს და ნამუსს ერთად გაიცლის,

თავს იქამდე დაჰკარგავს სანამ ისარს მაიცლის.

მაგრამ ვაი რომ ისრის მოცილება ძნელია,

ერთი ჩაჯდომა უჭირს მერე უკვე მწველია.

თუ გინდ რომც მოიშორო მაინც არას მშველია,

გულში სტოვებს იარას რომლის შველაც ძნელია,

მეტსაც გეტყვით პირიქით, მოცლა მეტის–მეტია,

სიყვარული გეწვიათ ეს ხომ თქვენი ბედია!

                ირგვლივ ხეების ჩრდილი და
            თავაშვებული ქარი
               მკერდზე შეხსნილი ღილი და
            შენი თვალები მთვრალი
               ღამე... მე და შენ ერთად
            ქარში თამაში გვღლიდა
               თავს ნელა დახრი,იტყვი:
          ,,შენი ალერსი მინდა."
               მე მინდა გიყვარდე კარგო
           ვერ ვუძლებ ბუტია ტუჩებს
                თველბში ნუ მიცქერ თორემ
            იცოდე გაკოცებ უცებ…

                 მზე თითქოს მარტო შენთვის ანათებს,
          და ნაკაფული კისკისებს შენთვის,
                 ღამეს ალუბლის ტოტზე გაათევ,
          თუ ვინმე გიყვარს,თუ ვინმეს ეტრფი.

                 თითქოს შენია ყველა ყვავილი,
          ყველა ვარსკვლავი ციმციმებს შენთვის,
                 ასი დღის სავალს ერთ დღეს გაივლი.
          თუ ვინმე გიყვარს,თუ ვინმეს ეტრფი.
                 მერცხლებს გაიხდი გულის მრჩევლებად.
          ის აღარა ხარ რაც გუშინ იყავ,
                 ასკილი ვარდად მოგეჩვენება,
          თუ ვინმეს ეტრფი,თუ ვინმე გიყვარს.

     მე ეხლა ვხვდები რატომ სვამენ ღვინოს კაცები
თამბაქოს კვამლში რად ახვევენ მზერას დარდიანს
     შეეშინდებათ სიფხიზლეში მუხლზე დაცემის
გააბოლებენ და ბახუსის ფრთებით დადიან
     დამისხით ღვინო უნდა ვიგრძნო ძალა ამ ღმერთის
თამბაქოს კვამლმა იქნებ ღამე გამათევინოს
     დამალევინეთ,გეხვეწებით,დამალევინეთ
ოღონდ არცერთი სადრეგრძელო არ მათქმევინოთ
      მე უღვინოდაც მუხლმოყრილი ვხვდები ალიონს
და ცრემლის მძივი მახვევია ყელზე რკალივით
      შენი სიცოცხლის სადღეგრძელო მინდა დავლიო
და შენი სული მინდა ჩავისუნთქო რუხი კვამლივით.

ზღვისფერი გაქვს თვალები და,თავად ჰგავხარ ზღვას,
          თუ არ შეგებრალები და ,მისთხოვდები სხვას,
მივატოვებ გაზაფხულზე თესვასა და ხვნას,
          გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხსა და მტკვარს,
ცეცხლს გავატან შენს სამყოფელს,შენს                  

                                                             სიყვარულს_ქარს,
და მოგიკლავ,მოღალატევ,მაგ ნაფერებ ქმარს...